Xi'an

Hallo lieve mensen,

Gisteren zijn we aangekomen in Xi'an. We hebben een nacht in een trein gezeten. Victor en ik zaten bij twee Chinese mannen. Een sprak helemaal niet met ons, maar ze spraken ook niet met elkaar dus het zou wel niet aan ons liggen. De andere man (ben helaas zijn naam vergeten) sprak buitengewoon goed engels. Hij werkt voor de overheid en oefend elke dag zijn engels thuis door te luisteren naar o.a. een speech van Barac Obama. Hij schrijft ook tijdens het luisteren, en als hij een woord niet kent zoekt hij het op in zijn woordenboek en luisterd opnieuw. Super leuk om te horen dat iemand zo gepassioneerd is om een taal te leren spreken. Hij had er bij ons in ieder geval veel profijt van, en wij andersom ook. We hebben hem veel kunnen vragen over China, en cultuurverschillen kunnen bespreken. De jonge kinderen in China hebben een spleet in hun broek dus kan je hun billen zien, en doen ze hun behoefte gewoon op straat. Wij vinden dat raar maar hij vond het vreemd dat onze kinderen dat niet hebben. Hij vroeg zich af hoe wij dat dan deden, dus jullie laten ze eerst in hun broek poepen en verschonen ze dan pas?! Als je het zo zegt klinkt het eigenlijk ook wel raar, maar wij laten ze tenminsten niet op de straat schijten. Hij had zelf een zoontje van 6 en in die 6 jaar had hij pas 3 keer ontlasting overzich heen gehad, valt mee maar toch vies.
We vroegen hem ook hoe het nou precies zat met het krijgen van een tweede kind. Wij hadden begrepen dat je het kon aanvragen en dan extra belasting zou moeten betalen. Maar hij zei dat die aanvragen meestal niet worden toegestaan. Mocht je per ongeluk toch in verwachting zijn van een tweede kind kan het voorkomen dat het kind niet geregistreed word, dus ook geen paspoort krijgt. Te bizar!! Als je een tweeling krijgt is dat geen probleem.

We gingen met z'n drieen een sigaretje roken en later in de coupe zei hij dat in China het niet gebruikelijk is dat vrouwen roken of drinken. Het mag wel en de rechten van vrouwen zijn hetzelfde maar het is niet netjes.

Hij heeft onze namen vertaald in het Chinees en de betekenis verteld. Victor zijn naam spreek je uit als We-Kedo, betekend knap en sterk. Mijn naam spreek je uit als You-Seda betekend mooi en ster (moviestar zei hij) haha, weet ik;)!
Super leuk dat hij dat voor ons heeft gedaan en dat we meer weten of China.

Onze trein had een vertraging van 3 uur. We kwamen in plaats van 8.00 om 11.00 uur aan. In principe zou ons hostel een gratis rit naar het hostel regelen. Maar zij waren er helaas niet, dat kwam begrepen wij later omdat hun bus om 10.00 elke dag naar het Terracotta leger gaat. De mannen gingen gelijk treinkaartjes regelen voor Xi'an naar Chengdu. Uit ervaring weten we nu dat we dat snel moeten regelen omdat het hier in China hoogseizoen is en alle treinen ver van te voren al volgeboekt zijn. Gelukkig hebben ze wel kaartje kunnen regelen.

Ons hostel hier is fantastisch. Super mooi aangekleed en vol met backpackers. We hebben een zespersoons kamer met 2 stapel bedden en twee losse bedden. De douche en het zoveelste turkse toilet moeten we wel delen.

's Middags gingen we weer naar het station om onze treinkaartje voor Chengdu naar Guillin te regelen. We gingen met een gemotoriseerde becak (of tuktuk). Met z'n drieen per becak, en dat was al proppen. Een gammel ding en we gingen hard, en crossten door de mensenmassa heen. Een paar keer knalden we bijna op een auto of werden we net niet aangereden. De becak van Len, Michelle en Cor schoot een kruispunt over waarvan het stoplicht op rood stond. Gelukkig zijn we wel heelhuids aangekomen.

De treinkaarten zijn wederom weer gelukt en we gingen weer met een becak terug, alleen deze keer met z'n zessen in een. We hebben wel wat van de prijs afgekregen, nog even wennen dat we moeten afdingen.
Dit ritje was ook weer erg spannend! We zaten nog krapper en we schommelde, een paar keer voelde het net alsof we gingen omvallen. Wel een adrenaline kick maar pfff.. we waren blij dat het allemaal goed is gegaan. 's Avond hebben we in het hostel een pizza gegeten, lekker maar veelste weinig. Dus nog maar een pizza besteld!

Vandaag zijn we naar het Terracotta leger gegaan. Het regende pijpestelen maar gelukkig was alles overdekt. Het leger is pas in 1974 door boeren die een waterput wilde aanleggen per toeval ontdekt. Er zijn inmiddels al veel poppen gerestaureerd maar ze waren ook nog volop bezig met opgravingen. We konden ook mee kijken hoe ze een pop aan het inscannen waren met een soort r?ntgen-apparaat. Alle poppen zijn uniek, er stonden ook paarden en die waren oorspronkelijk gespannen voor wagens maar die waren allemaal vergaan. Het was prachtig om te zien.
's Avonds hebben we meer en beter in het hostel gegeten. Morgen gaan we lekker relaxen en gaan 's nachts om 4.00 met de trein naar Chengdu. Eindelijk naar de panda's. Als we geluk hebben zien we misschien kleintjes want daar is het het seizoen voor, leeeeeeeuuuuuukJ!!!

Voor iedereen die het leuk vind om met ons te skypen (vinden wij ook leuk) is onze skype naam yosta.en.victor. Je kan ons dan gewoon toevoegen.

Veel liefs Victor en Yosta

P.S.

Blijven reageren ;)!

TME van Moskou tot Beijing

Lieve allemaal,

Het heeft even geduurd maar we plaatsen eindelijk weer een bericht. Bedankt voor alle reacties op het vorige verhaal en de foto's.

Maandag 5 september zouden we om 20.00 worden opgehaald om naar het station gebracht te worden. Wij stonden allemaal netjes klaar, maar de transfer was er na een half uur nog niet. Michelle ging binnen bellen en kwam met de boodschap naar buiten dat het 20.00 Nederlandse tijd was, we moesten dus nog 2 uur wachten. Om 21.45 was onze transfer er, we hadden een busje verwacht maar het waren 3 gewone personenauto's. Tijdens het rijden zetten onze chauffeur Nederlandse muziek op, we denken van de band ‘het kleine orkest'. Het ging ook nog eens over het communisme..

We moesten een eindje rijden en op het laatst reden we voor ons gevoel een soort getto in. Maar dit bleek achteraf de achterkant van het station te zijn. Pfff, gelukkig, je weet maar nooit.

Onze trein zou om 23.45 vertrekken, dus moesten we opnieuw wachten. Maar goed dat hoort bij reizen.

Eindelijk was onze trein er en mochten we naar binnen. Het was even slikken toen we door het gang pad liepen, smal en de coupés waren heel klein. Victor en ik sliepen in de aparte coupe. Onze coupe genoten waren twee zusje uit België van in de twintig. Veel beter kon niet. Toen we ons hadden geïnstalleerd viel de grote van de coupe ook wel mee. De bedden waren wel erg smal en kort en we moesten wennen aan het geschommel van de trein tijdens het slapen.

In de trein was ook een restaurant, de heren gingen daar koffie drinken en de rekening per kop koffie was 5,50 euro. Dat hebben we dus maar een keer gedaan. Je kon ook oplos koffie en bier krijgen bij een gast die bij onze coupe hoorde. Victor heeft het ook met hem over voetbal gehad, hij was voor Spartak Moskou en die hebben Ajax 2 keer verslagen haha..
Tussen twee coupes in zat een rookruimte, relax J!! Op de perrons waar we stopte kon je van alles kopen waaronder broodjes gevuld met vlees, fruit en drinken . We hebben alle avonden in de trein instant noedels gegeten, op zich prima maar dat ben je na 3 avonden ook wel zat. We hebben ons prima vermaakt in de trein, genoten van het prachtige uitzicht, een potje yahtzee, kletsen of een filmpje gekeken.

Vrijdag 9 september waren we in Irkutsk. Onze transfer stond al klaar en we kregen een informatie pakket, nou ja pakket, een kaart waar onze verblijf opstond en nog een formulier met nummers van de organisatie die onze transfer regelde. Het was dik een uur rijden en het uitzicht was prachtig. Toen wij dachten dat het nog een stukje rijden was sloeg hij ineens een straatje in met diepe kuilen en reed een wijk in wat wij niet hadden verwacht. Er zaten nog twee Duitse meisjes in ons busje en zij stapte uit, wij hoopte dat het alleen voor hen zou zijn. Cor zei dat hij gewoon niet uit zou stappen, want dit kon het nooit zijn. Helaas pakte de chauffeur ook onze tassen uit de kofferbak en besloten we toch maar uit te stappen. Het bleek uiteindelijk allemaal mee te vallen. Ons chalet zag er prachtig uit en de gastvrouw was erg aardig. Ze wees ons onze kamers en vroeg daarvoor ‘married?', we zeiden maar ja want je weet maar nooit wat ze anders doen. We hadden alle drie een privé kamer met eigen toilet en wastafel. De douche was wel gezamenlijk. We konden beneden altijd koffie en thee pakken en het ontbijt was inbegrepen, lunch en avond eten moesten we wel zelf regelen.

De douche leek in eerste instantie heel luxe, maar schijn bedriegt, je moest de douchekop de hele tijd zelf inknijpen en hij werd soms ineens gloeiend heet of steen koud. Maar het was in ieder geval een douche na 4 dagen.

We hadden allemaal erge trek en gingen opzoek naar een plek om te eten of een supermarkt.
We kwamen op een markt terecht waar ze gedroogde omul verkochten, een vissoort die alleen voorkomt in het baikal-meer. Het was niet fantastisch, erg vet. We vonden gelukkig ook een supermarkt.

Er was ook een toeristeninformatiepunt, we gingen vragen voor eventuele excursies. Babette vroeg aan een vrouw binnen of ze engels sprak, ze trok een verwaande kop en zei ‘Njet'. Wat de fuck heb je dan te zoeken in een toeristeninfo? We konden geen folders mee nemen en ons vermoede werd bevestigd, er was niks te doen..

Nadat we gelucht hadden in ons chalet zijn we gaan wandelen, het was prachtig en we hebben mooie foto's kunnen maken van het baikal-meer. Het is echt een gigantische meer, het lijkt meer op een zee.

's Avonds zijn we uiteten gegaan, het restaurant zal vol met lokale bevolking, dat is meestal een goed tekenen. Victor had beef bereid op z'n Siberisch besteld, het was niet duidelijk wat ze ermee gingen doen. Hij kreeg zijn rundvlees met tomaten, room en gesmolten kaas. Hij zei 'Als ik had geweten wat het was, had ik dit ook besteld'. Het had ons allemaal goed gesmaakt.

De volgende ochtend stond het ontbijt om 10.00 klaar. Victor en ik waren als eerste beneden en zagen ons ontbijt. Gestoofde omul opgerold met ingemaakte ui en wortel. Ik vond het al even slikken om vis te eten op een nuchtere maag maar de reactie van Michelle en Babette waren te grappig. Ze kwamen vrolijk beneden tot ze zagen wat er op hun bord lag. Maar nadat we het hadden geproefd was het verrukkelijk, boterzacht en super goed bereid.

We hadden voordat we op reis gingen al bedacht dat we - weer of geen weer - zouden gaan zwemmen in het Baikel-meer. Vandaag was de dag! De watertemperatuur was 12 graden, steenkoud dus!! De mannen zijn redelijk helemaal onderwater geweest, de meiden maar tot hun knieen, dat vond ik meer dan voldoende. Nu kunnen we zeggen dat we in Siberië hebben gezwommen.

De laatste avond ging Victor koken en onze gastvrouw keek mee. Ze had gelijk commentaar op de hoeveelheid water die hij bij de rijst had gedaan. Verder kwam ze met allelei kruiden aan die ze eerst aan Victor liet ruiken en vervolgens met zijn goedkeuring bij de groente deed. Heel leuk!! Ze had ook een ontzettend schattig hondje, een zwarte mini tekkel ‘Baron'. Hij kon niet goed springen dus sprong met alle pootjes te gelijk omhoog, super schattig!!

De volgende dag gingen we naar Irkutsk, een gore vieze stad waar niet veel te beleven was. We moesten ons daar gelukkig maar een paar uur vermaken.
Om 22.00 stapte we de trein in. Bij de grens hebben we 6 uur aan russische kant stil gestaan en 3 uur aan mogoolse kant. De hele tijd was het toilet dicht. Victor verloor zijn geduld en humeur!

Woensdag 14 september kwamen we aan in Ulaanbaatar. De rit naar onze verblijfplaats een nationaalpark Ghorki-Terelj was hobbelig maar met een prachtig uitzicht.
We hadden alle drie onze eigen Ger-tent (traditionele mongoolse tent). We zaten midden tussen de bergen en gigantische rotsen. In de tent stonden 3 bedden en een salon tafel, midden in de tent stond een allesbrander met een bak met kolen en hout ernaast, de schoorsteen stak boven de tent uit. Het werd echt heel warm in de tent, heerlijk! Want buiten vroor het.

‘s Middags zijn Victor en ik gaan wandelen, de lucht was heel ijl. Dus lekker met mijn nicotine longen. Prachtige omgeving. Onderweg kwamen we koeien tegen. We gingen aan de kant zodat zij konden passeren. De eerst koe kwam op verkenning mijn kant op. Ik probeerde rustig te blijven en naar Victor toe te lopen maar raakte toch ligt in paniek haha.... De eerste 3 koeien kwamen rustig kijken en gingen grazen, de rest liet nog op zich wachten tot dat er 1 koe begon te loeien om ze te roepen, grappig.
Toen kwamen ze allemaal voorzichtig naar beneden, elke koe stopte even om ons eerst te observeren.

Drie maaltijden per dag zaten inbegrepen. Over het algemeen was het heerlijk. Alleen het geitenvlees vonden wij niet zo lekker.

Donderdag gingen we paardrijden. Michelle en ik hadden het hier al maanden overgehad. We vonden het allemaal heel spannend. Babette vond het in het begin erg eng.
Toen ik eenmaal weer op het paard zat voelde het weer vertrouwd, ik hoopte vooral dat we gingen galopperen. We begonnen eerst met rustig stappen wat een prachtig land, wij kunnen het andere mensen echt aanraden. Om het paard sneller te laten lopen moest je hem aansporen en ‘tchoe tchoe' zeggen. Op een gegeven moment zaten we allemaal ‘tchoe tchoe'.
Na een tijdje gingen we draven, voor de andere behalve Michelle was dit lastig. Op het laatst gingen we ook galopperen en iedereen vond dit fantastisch. Terwijl de meesten voor het eerst op een paard zaten. Uiteindelijk hebben we 2.5 uur gereden, ik had schuurplekken op mijn benen en last van mij liezen maar het was het allemaal waard.

Jak onze huishond die ‘s nacht bij Len en Michelle of bij ons in de tent sliep heeft de hele rit met ons mee gelopen. Wat was dat een ontzettend lieve hond!

De volgende dag zouden we 1 nacht in Ulaanbaatar doorbrengen. Ons hostel was alles behalve relax. En het personeel sprak niet eens met ons. Gelukkig was het maar voor 1 nacht. De sfeer in de stad was super goed maar verder was er niet veel te zien.

Zaterdag 17 september gingen we voor het laatste stuk van de Transmongolie expres de trein in.
Deze trein was gelukkig een stuk beter als de vorige. We kregen van het personeel ook thee aangeboden en het waren een stuk vriendelijke mensen. Bij de grens moest het onderstel van de trein verwisseld worden. Dus stonden we weer 5 uur stil met het toilet op slot. Fantastisch!!
Zondag hebben we voor het eerst de muur gezien, prachtig, vooral hoe die omhoog de bergen oploopt.
We kwamen aan op een mooi station en nu moesten we het voor het eerst allemaal zelf gaan uitzoeken.
We hadden in de lonely planet een straatje gevonden waar allemaal hostels zouden zijn. Het was ongeveer 7 km lopen en we begonnen hier optimistisch aan. Uiteindelijk toch besloten om de metro te pakken. Naief om te denken dat ik 7 km kan lopen met 18kilo op mijn rug.
Toen we aankwamen bij het hostel was er geen plek, heel kut. Michelle en Victor gingen zonder tassen opzoek naar een ander hostel. Na 1 uur kwamen ze terug en keken niet blij. Victor zei 'Veel eten, weinig slapen'. Babette ging binnen in het hostel vragen of zij misschien nog een hostel kenden en wezen er een aan die 50m terug was. Len en Cor gingen kijken en kwamen binnen 10min terug, we konden 3 prive kamers boeken, we moesten er wel 1 boeken met prive badkamer want de gezamelijk was te ranzig voor worden. We hebben geboekt tot en met zondagavond. We zitten in een super schattig straatje met allemaal eettentjes en andere winkeltjes.
Toen we ons hadden geinstalleerd ging ik samen met Michelle en Babette op zoek naar iets te eten en een heerlijke mojito voor nog geen 2 euro. We hebben eerst churro gegeten, gefrituurde deegstaafjes met softijs en chocoladesaus. Daarna samen met Victor een bakje met shiitake (champions), tofoe, en koriander met hete chille saus en ook nog overheerlijke vleesspiches.

Dinsdag de 20ste zijn we naar de verboden stad geweest. We hebben er bijna 5 uur rondgelopen en nog niet alles gezien. Imposante gebouwen met prachtige architectuurr. ‘s Avonds gingen we uit eten bij een restaurant wat door de lonely planet was aangeraden waar je de beste Peking eend kon eten.
En ze hadden gelijk. Twee koks kwamen de eend aan tafel snijden en het werd geserveerd met pannekoekjes. De eend dompelde je eerst in een dikke sojasaus, ui erbij, komkommer, zoete biet en deed dit vervolgens in een pannenkoek. Mmmmm heerlijk! Zelden zo lekker gegeten. En dat voor 60,- euro met z'n zessen

Donderdag hadden we een hike-tour geboekt op de chineese muur. Het was een tocht van 7km lang. Het was 3 uur rijden. In het busje nog even bijgeslapen. Vanuit de bus moesten we al gelijk stijl omhoog, onze gids moedigde ons aan door te zeggen dat dit slechts de opwarming was. Lekker motiverend!
We hebben een prachtige maar heel vermoeiende wandeling gemaakt. Sommige stukken waar zo stijl dat je je handen nodig had om omhoog te komen. Het was ook nog eens erg warm, rond de 30 graden. We moesten er dan ook goed opletten dat we voldoende drunken.
Onvoorstelbaar dat we op de chineese muur een wandeling hebben gedaan, een herinnering om nooit te vergeten.

Morgen gaan we fietsen huren en door de stad fietsen. Zondag is onze vertrekdag dus gaan we overdag relaxen. Onze trein vertrekt om 20.00 naar Xi'an.

Groetjes en liefs Victor en Yosta

Moskou

Dag allemaal!

Zaterdag zijn we vroeg opgestaan om Moskou te gaan verkennen. Na 100m lopen begon het te plensen...beetje balen...maar goed, regenkleding aan en doorlopen. Vanaf het hostel is het zo'n 20 min. lopen naar het Rode plein en het Kremlin. Alle bezienswaardigheden zijn daar ook in de buurt dus dat is perfect! Tijdens ons verblijf hier vierde Moskou zijn 681e verjaardag. Leuk maar helaas stond er op het rode plein een soort stadion waar s'avonds allerlei shows gehouden werden - voor Poetin

en genodigden, niet voor ons. Jammer maar we hebben gelukkig wel het st. Basils Kathedraal gezien. Vanaf daar hebben we een lange stadswandeling gemaakt. Langs allerlei kerken en imposante gebouwen. Mooie stad.

De Russen. Ze zijn stug. De meeste dan. Ze willen weinig met je te maken hebben en maken dat goed duidelijk wat misschien juist prettig is. Ze kijken allemaal boos om zich heen, als je iets vraagt schudden ze 'nee' en meer niet. Yosta werd door een vrouwtje een metropoort ingeduwt omdat het te lang duurde, Len werd - om onduidelijke redenen - ineens uitgescholden door een vrouwtje in de supermarkt (misschien zn tattoos), en Cor en Babette mochten geen hotdog kopen bij een hotdogtent. Laat maar dan...

Zondag weer de stad in. Nu de metrostations. Erg mooi (zie foto's). We waren snel moe door het vele lopen de dag daarvoor dus ging op tijd terug om lekker in het hostel te chillen. Vandaag - onze laatste dag - zijn we weer naar het rode plein gelopen om wat betere foto's te maken (nu nog niet op de site

). Vervolgens boodsschappen gedaan, want we worden straks om 20:00 opgehaald om naar de trein te gaan. De transmongolie express vertrekt om 23:30, we komen vrijdagochtend om 07:30 aan in Irktutsk. We zijn erg benieuwd naar wat ons te wachten staat. Moskou was leuk,maar wevinden het niet erg om door te reizen...

Daaaag!

Goed aangekomen

Lieve allemaal,

Vanochtend vroeg vertrokken naar Dusseldorf met ons afscheidspeleton.
Na een goede vlucht, snelle metro (beetje spannend) en nog een flinke wandeling zijn we aangekomen is ons hostel. We hebben alles in een keer gevonden en het was een voorspoedige reis.
Het is super verzorgd en we liggen met z'n zessen op een kamer.
Net boodschapjes gedaan en zo zelf koken.

Morgen gaan we Moskou verkennen, veel zin in

!

Veel liefs Victor en Yosta

Welkom op onze reisblog

Nog 39 dagen en dan is het eindelijk zo ver. We zijn al meer dan een jaar bezig met sparen en het voorbereiden van de komende reis. Samen met onze vrienden Cor, Babette, Len en Michelle vertrekken we op 2 september naar Dusseldorf. Vanaf daar vliegen we naar Moskou waar de reis zal beginnen. Na een paar dagen stappen we op de Transmongolië-express - de trein van Moskou naar Peking - met tussenstops in Irkutsk en Ulanbaatar. Aangekomen in Peking staat het helemaal open. We hebben geen huis en geen werk waarvoor we terugmoeten, dus we hebben alle tijd van de wereld. Het idee is om door te reizen richting zuid-oost Azië, maar dat zien we wel...

Op deze site kan je ons straks volgen. We zullen regelmatig een berichtje en foto'splaatsen waarop je kunt reageren. Reacties zijn natuurlijk van harte welkom!

Daaaag!!

Yosta en Victor