Hogsback en The Crags/Wild Spirit
05 nov. 2012
🇿🇦
vanuit Zuid-Afrika
Lieve allemaal,
Onze shuttle naar Hogsback was er rond 11.00 de rit duurde een dik uur. De omgeving was mooi, maar niet heel bijzonder. Maar toen we de bergen in reden begon het uitzicht te veranderen. De lucht
werd zuiverder, de bloemen mooier, de bomen groter en steeds meer groen!
Ons hostel (away with the fairies) was een soort boerderij op een klif, met een schitterend uitzicht over een vallei en de omliggende bergen. Er waren verschillende huisje die dienst deden als
receptie en slaapplaatsen. In het midden was een grote vuurplaats!
De stafleden waren jonge enthousiaste mensen, de sfeer voelde gelijk goed aan!
Een aantal jaar geleden was away with the faries het hostel wat de meeste jagermeijster schonk van heel Zuid-Afrika. Ze waren erg creatief geweest met alle lege flessen, een badkamer muur met
jagermeijster flessen ipv glazen tegels. Super vet!
Op het terrein hadden ze een boomhut gebouwd van 17 meter hoog. Die wilde wij wel even bekijken. Victor probeerde het eerst maar hij vond het te onstabiel dus kwam weer terug. Ik wilde toch wel het
uitzicht zien dus ben wel naar boven geklomen. Prachtig uitzicht over de hele omgeving!
De volgende dag gingen we wandelen. Op het hostel hadden ze 3 honden die ons de bossen in volgden. Dat maakte de wandeling extra leuk; ze hielden ons goed in de gaten, zo goed dat ze op kruispunten
op ons wachtten. En zij bepaalden het tempo, als wij aan het treuzelen waren blaften ze en kwamen ons halen. Het is een heel oud mooi bos. Lianen, gigantische bomen, wilde lelies, beekjes, rivieren
en watervallen. Het mooiste van de wandeling was toen we onder een waterval stonden. Ongeveer 20 meter hoog en vernoemd naar het schilderij van Rembrandt “Madonna and child”.
Die avond was er een klein feestje met veel locals. Er werd een gigantisch kampvuur aangestoken wat uiteindelijk drie dagen heeft gebrand. De drank vloeide rijkelijk en het was erg gezellig. We
hadden de hele volgende dag nodig om te herstellen.
Toen was het weer tijd voor iets actiefs. We gingen met twee engelsen en een gids een moutainbike tour doen van 16 km. In deze tour zagen we 8 watervallen.
Waaronder weer de “Madonna and child”, alleen toen vanaf de bovenkant met een adembenemend uitzicht! Niels (de gids) was een blanke rasta, een super enthousiaste gast met veel kennis over de natuur in de omgeving. Zo vertelde hij onder andere dat het klimaat in Hogsback veel overeenkomsten heeft met Engeland. Maar ook subtropische begroeiing.
Heel bijzonder om het ene moment tussen de varens en de lelies te fietsen en het volgende moment tussen de dennebomen.
Ook de dieren die hier voorkomen zijn uniek. Samango apen en Cape parrots die alleen hier voorkomen, Louries (papagaai), visarenden en zelfs luipaarden maar die hebben we niet gezien. Op een bepaald punt moesten we door water fietsen. Ik verloor vaart en stond toen met beide voeten midden in een modderpoel! Het heeft 3 dagen geduurd voordat mijn schoenen droog waren.
Waaronder weer de “Madonna and child”, alleen toen vanaf de bovenkant met een adembenemend uitzicht! Niels (de gids) was een blanke rasta, een super enthousiaste gast met veel kennis over de natuur in de omgeving. Zo vertelde hij onder andere dat het klimaat in Hogsback veel overeenkomsten heeft met Engeland. Maar ook subtropische begroeiing.
Heel bijzonder om het ene moment tussen de varens en de lelies te fietsen en het volgende moment tussen de dennebomen.
Ook de dieren die hier voorkomen zijn uniek. Samango apen en Cape parrots die alleen hier voorkomen, Louries (papagaai), visarenden en zelfs luipaarden maar die hebben we niet gezien. Op een bepaald punt moesten we door water fietsen. Ik verloor vaart en stond toen met beide voeten midden in een modderpoel! Het heeft 3 dagen geduurd voordat mijn schoenen droog waren.
Zoals we al zeiden ligt het hostel aan een rand van een klif. Hier hebben ze een badkuip geplaatst.
Ongelooflijk! Sommige mensen zijn zo creatief. Badderen met uitzicht op een vallei, dit maak je ook niet iedere dag mee..
We hebben twee keer ons verblijf verlengd omdat we geen afscheid konden nemen.
Gert-Jan, bedankt voor je tip!!!
We reisden verder naar The Crags. We hadden wel een verplichte overnachting in Port Elizabeth. Dat is wel een nadeel aan de Bazbus.
Woensdag 31 oktober kwamen we aan in Wild Spirit een hostel in the crags, aan de Garden route.In eerste instantie leek het niet echt wat te zijn. Maar inmiddels hebben we uit ervaring geleerd dat
het altijd even duurt voordat je geaard bent. Ze serveerde geen lunch maar gelukkig was er een zuivel boerderij op loop afstand waar ze kaas verkochten. Het was een schattig winkeltje met alleen
maar lekker dingen. We hebben een pittige cheddarkaas, blauwe kaas, kudupate en heerlijk vers brood gekocht. Wat een lunch joh! Maar dat was verassend genoeg niet de beste maaltijd van de dag. Wild
Spirit is een familie bedrijf die alleen maar biologisch eten serveren. En met hun kookkunsten kwam dat er goed uit. Verse groenten uit de tuin, een triosalade met eetbare bloemen en een
chickencurry. Fenomenaal!
We zijn hier ook naar een cat sanctuary geweest. We hebben een rondleiding gehad van 1 uur. Ze hadden een luipaard, african wild cat, servals (al gezien in kruger), caracal (soort lynx) en
jachtluipaarden. We mochten 3 kooien in, waaronder die van de jachtluipaarden. Hier kwam wel extra bewaking bij. We vonden het best wel spannend om maar 2 meter van zo’n gigantische kat te staan.
Ze zijn groot gebracht door mensen maar het blijven wilde dieren, die je zo kunnen doden.
Hier in de buurt heb je de hoogste bungy jump mogelijk vanaf een brug. De Bloukransbrug 216 meter hoog! Victor wist gelijk al dat hij dit niet zou doen, alleen een gek springt van een brug.
Bovendien was hij te zwaar ;-), maximaal 150kg! Bij mij heeft het meerdere dagen geduurd
– Victor werd er gek van - voordat ik uiteindelijk de knoop doorhakte: ik ga springen!
– Victor werd er gek van - voordat ik uiteindelijk de knoop doorhakte: ik ga springen!
Opzich viel de spanning in het begin erg mee, mede omdat er een kleine relatiecrisis gaande was; het ging al 5 dagen over 1 ding, wel of niet springen!
Ik kreeg een harnas/touw constructie aan, dit was de extra backup, gaf wel een veilig gevoel. Om bij het springpunt te komen moesten we onder de brug lopen over een van gaas gemaakte tunnel. Toen
al keek je helemaal naar beneden. Niet kijken gewoon doorlopen. Zo hoog, dat geloof je niet!
De gasten die daar werkten maken er echt een feestje van. Er werd loeihard dance muziek gedraait om een ontspannen sfeer te creëren. Dit lukte aardig. Als eerste sprong er een gast. Hij vond het
fantastisch en zou zo weer gaan. Er volgende nog 2 gasten en toen was ik aan de beurt, als eerste meisje. Ze bonden een soort kussens om mijn enkels en daar ging een touw omheen. Alles werd dubbel
gecheckt. Toen was het moment daar. Twee gasten ondersteunden mij om naar de rand toe te huppen, dat was het al helemaal niet!! De spanning werd echt ondragelijk. Terug gaan kon niet meer. Nu moest
ik wel.
Beide pakten een arm. Hoofd naar achter. Ze telden af.... 5, 4, 3, 2, 1, BUNGY!!!!!! AHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHH!!! AHHHHHHHHHHHHHHHHHH!!! NIET LEUK, NIET MEER, IK GA DOOD NEEE, NEEE EN NOG EENS NEEE
GEWOON!!!
Alle mensen die ik gesproken had zeiden zodra je vliegt is het alleen maar genieten. NEE DAT IS NIET ZO!! Pas toen ik weer met twee benen op de grond stond voelde ik mij veilig. Tot dat moment niet. Blijkbaar komt dat ook voor. Veel mensen springen om over hun hoogtevrees heen te komen, ik heb hoogtevrees gekregen. DIT DOE IK NOOOOOOIT MEER!!!
Alle mensen die ik gesproken had zeiden zodra je vliegt is het alleen maar genieten. NEE DAT IS NIET ZO!! Pas toen ik weer met twee benen op de grond stond voelde ik mij veilig. Tot dat moment niet. Blijkbaar komt dat ook voor. Veel mensen springen om over hun hoogtevrees heen te komen, ik heb hoogtevrees gekregen. DIT DOE IK NOOOOOOIT MEER!!!
De volgende dag was ik toch wel erg blij dat ik het had gedaan. Nu hoef ik niet meer te twijfelen.En hebben we fantastische foto’s en filmpjes.
Weinig mensen kunnen zeggen dat ze van 216 meter naar beneden zijn gesprongen en het hebben overleeft!!
Inmiddels waren we na 3 dagen zo bevriend geraakt met het personeel dat we besloten om nog een extra nacht te blijven. Ze vroegen ons of wij misschien wilden helpen met koken en de bar, voor een
gratis maaltijd. Los van de gratis maaltijd vonden we dit erg leuk. Ola en Jaryd zijn van onze leeftijd en werken erg hard om het hostel draaiende te houden. Met veel enthousiastme en passie doen
ze dit. Echt een inspiratie. Door hen te helpen hebben we een klein beetje ervaren hoe het is om een eigen hostel te hebben, een stiekeme droom van ons. Ze hebben meerdere malen gevraagd of wij
niet konden blijven. Om elkaar beter te leren kennen en te leren hoe het is om je eigen hostel te hebben. Als we meer tijd hadden gehad hadden we dat zeker gedaan.
Helpen met koken, de bar en opruimen was al erg leuk. We waren de beste kitchen-bitches die ze hadden gehad ;-)! En Victor heeft geleerd om Pojkie Pot te maken, een heerlijk Zuid-Afrikaans gerecht. Een beetje verglijkbaar met een stoofpot/curry.
Helpen met koken, de bar en opruimen was al erg leuk. We waren de beste kitchen-bitches die ze hadden gehad ;-)! En Victor heeft geleerd om Pojkie Pot te maken, een heerlijk Zuid-Afrikaans gerecht. Een beetje verglijkbaar met een stoofpot/curry.
Alle plekken waar we hiervoor zijn geweest waren al fantastisch. En bij bijna allemaal vonden we het jammer om weg te gaan. Maar deze plek verlieten we met tranen in onze ogen. Dat gold ook voor
het personeel. Hopelijk komen we ooit terug!
Nu zijn we in Wilderness, ook aan de garden route. Een mooi hostel met uitzicht op de wilde Indische Oceaan. We gaan ons hier ook wel vermaken. Een pluspunt is al dat hier 15 minuten vandaan drie
heerlijke restaurants zijn. We konden niet goed kiezen, dus eten in de eerste, koffie in de volgende, cocktails en oesters in de derde. Morgen andersom!
Alvast allemaal bedankt voor de mooie en vele reacties. Wij waarderen het echt dat jullie met ons mee genieten! Maar de reis is nog lang niet over dus blijf vooral zo doorgaan!!
Veel liefs Victor en Yosta
P.S: Gert-Jan nogmaals bedankt voor de super tip van Away with the fairies, veel mensen slaan hem over, ze weten niet wat ze missen!
Reacties
Reacties
05 nov. 2012, 19:49
Jeetje wat een avonturen, heerlijk dat jullie zo genieten. Wij genieten op afstand mee. En het jumpen, Yosta je hebt lef, ik ben trots op je! Zou het zelf nooit durven en ik ben ook wel een beetje blij dat je zegt zoiets nooit meer te doen, ik hou je eraan!
Geniet saampjes nog van de avonturen die nog komen.
Ik hou van jullie, dikke kus en knuffel van mij.
05 nov. 2012, 19:51
Victor, ik weet al wat we de volgende keer eten als jullie weer een eigen stekkie hebben, komen we gezellig met Jan en Anneke genieten van de stoofpot!
05 nov. 2012, 22:22
Zo dat klinkt weer super zeg!! En wat een leuk verhaal weer :) zo te lezen halen alles uit de reis wat erin zit, lekker genieten!! Super mooie plek om te mogen zijn.
En weer super mooie foto's! Geniet ervan mensen!! Liefs Alicia
06 nov. 2012, 15:43
ieve mensen,
Ik had al van de trotse ouders van Yosta vernomen wat voor een jump hun dochter heeft gemaakt. ik heb het nu even zelf zittten lezen en ik denk mijn God. Stoer, te gek, geweldig ervaring!!!
Wij zijn nu druk in het nieuwe huis van M & M ook erg leuk!
ik wens julie heel veel reisgenoot!!
Liefs Wilma
07 nov. 2012, 15:44
Wow...Yosta you rock
10 nov. 2012, 14:26
weer een fantastisch verhaal, heerlijk dat jullie ons laten mee genieten. Dus we gaan stoofpot eten bij jullie met Hanny en Maurice! Nu dus geregeld!
10 nov. 2012, 14:27
yosta die sprong is te eng!!!!! gelukkig nooit meer! Diederik weet er ook over mee te praten.
12 nov. 2012, 20:44
Leuk verhaal! We genieten leuk met jullie mee... :-D Te ziek dat bungy jumpen! Doen we je zeker niet na. De foto's zijn weer super mooi. Geniet er nog even van. Veel liefs
{{ reactie.post_date.date | formatDate('DD MMM YYYY HH:mm') }}
Reageer
Laat een reactie achter!
De volgende fout is opgetreden
- {{ error }}
Je reactie is opgeslagen!