Hallo lieve mensen,

Het is alweer een tijdje terug dat we een verhaal hebben gepost. Maar hier is die dan!!

Ho Chi Minh City(grootste stad van Vietnam) was een drukke stad met veel opdringerige verkopers en er was niet echt veel te zien. Drie dagen was eigenlijk te veel.

Zondag 13 november vertrokken we om 8.00 naar het vliegveld, wel landen om 14.00 lokale tijd op het vliegveld van Kuala Lumpur (7 uur tijdsverschil met Nederland). Maleisie is heel multicultureel, 53% Maleisiërs, 27% Chinezen en 8% Indiërs en Pakistanen. Daardoor zijn er ook veel verschilllende soorten religies 53% moslim, 17% boedditisch, 12% inheemse religies en 7% hindoe. Dit merkte we direct op het vliegveld. We moesten nog door de Maleise douane en zagen al veel vrouwen met hoofddoek, en ook een handvol in boerka.
Bij de douane moesten we ook onze vingerafdruk geven.

We pakte een taxi naar het oude centrum. Het was daar een drukke bedoeling, weer een toeristenkermis. Dat vonden we een teleurstelling maar we zouden toch maar 2 dagen blijven, want we waren de grote steden nu wel een beetje beu.
Onze taxi chaffeur sprak super goed engels, hij vertelde ons dat bijna iedereen in Maleisie goed engels spreek omdat dat ook de officele tweede taal is. Zoals veel van jullie waarschijnlijk wel weten heeft Groot-Britannië Maleisie een hele tijd bezet. Eerst waren er de Portugezen vanaf 1511, de Nederlanders pakte dit van hun af 1641, en toen kwamen deBritten in 1786. Onder het Britse bestuur ontwikkelde het land zich snel. Dit kwam doordat het land rijk was/is aan tin, rubber en palmolie. Aan arbeidsbehoefte werd voldaan door immigratie uit China en Brits Indië. Malesie werd pas in 1957 onafhankelijk.
(Een beknopte geschiedenislesJ!)

Maandag 14-11 hadden we de wekker lekker vroeg gezet. We pakte de Mono rail naar het het centrum. Dit is een metro die hoog boven de stad zweeft op 1 spoor. De airco stond zo hoog dat we kippenvel kregen, lekker gezond zo temperatuurswisseling!
Na een overheerlijke kop koffie bij Star Bucks gingen we een Shopping Mall in. In het winkelcentrum was een pretpark, met rollercoaster!! Len en ik zijn erin geweest. De entree prijs was 10 euro per persoon. Wat een fantastische achtbaan, we zaten voorin en zijn twee keer geweest. Het was elke euro waard!
Toen we klaar waren met het speelkwatier gingen we naar de Petrona Towers ook wel Twin Towers genoemd. Het zijn twee identieke gebouwen van 452m hoog, tussen de torens in zit een brug. We konden er helaas niet op want het was gesloten, erg jammer. We besloten naar de tv toren te lopen om vanaf daar het uitzicht te bekijken, deze toren is 421m hoog. We hadden ons een beetje verkeken op de afstand, dus vermoeid, oververhit en naar kwamen we bij de ingang aan. We liepen het pad op, maar op de bocht ging het stijl omhoog. Nee gewoon!! We gingen even zitten om uit te rusten. Uiteindelijk besloten we om ons om te draaien en niet die gigatische klim te gaan maken. We hadden namelijk ook geen idee hoever het lopen was naar de toren. Op mijn tandvlees gingen we naar de botanische tuin. Kom op Yosta, je blijft maar 1 dag dus ga door!!
We hadden ons weer verkeken op de afstand, wat een kut plattegrond!!
Dus de botanische tuin ook niet gehaald!!
Helemaal verrot kwamen we aan op onze kamer. Len, Michelle, Cor en Babette besloten nog een dag langer in Kuala Lumur te blijven om nog wat dingen te bekijken. Victor en ik reisde verder naar Penang, een eiland aan de West-kust van Maleisie.

We hadden onze wekker vroeg gezet om de bus naar Georgetown te pakken. De hoofdstad van Penang. Al was het pas 7.00 het begon al goed warm te worden. We hadden een super luxe bus met brede stoelen die je helemaal naar achter kon kantelen. Om 12.15 moesten we op de ferry naar Penang. Vanuit daar nog een bus voor anderhalf uur naar Teluk Behang. Eindelijk waren we in het dorp van bestemming. We gingen bij het eerste beste tentje zitten en bestelde een koude lemon juice. Hier zagen we voor het eerst apen in het wild, een hele groep makaken.
Daarna opzoek naar het fishersmans village, een hostel wat we gevonden hadden in de lonley planet. Het was hostel was kut. De kamers waren vies, bloedheet en de ventilator maakte een irritant piepend geluid. Dus weer de tassen op en opzoek naar een beter hostel. We konden niet meer!! Maar we hebben het gehaald. Nu hadden we een primitief hostel met veel charme, een grote tuin, midden in de natuur, een goeie kamer en heel rustgevend. Lekker koud gedoucht, boodschappen gedaan en eindelijk konden we relaxen.
Na een heerlijke nacht geslapen te hebben gingen we het stadje in. Het stadje is super klein dus we waren er zo doorheen. 's Middags bij het hostel gerelaxed, want de rest zou ook vandaag komen.

Donderdag 17-11 zijn we met z'n alle het nationale park in geweest. Er waren 2 wandelroutes, wij kozen ervoor om naar monkey beach te lopen. Na 15 minuten gingen we even zitten. We zagen een gigantische roofvogel over vliegen met een witte buik (white bellied sea-eagle, hij staat bij de foto's). En ook een kleine varaan die aan het jagen was op krabben. Nu hadden we al meer wildlife gezien dan in heel China en Vietnam bij elkaar. We hoopte allemaal dat we ook een slang zouden zien dus hielden onze ogen goed open. Opeens riep Victor ons, hij zag een gigantische varaan van ongeveer 1.5 meter lang. We konden prachtige foto's van hem maken. Victor en Len konden er geen genoeg van krijgen, de rest liep al door. Langzaamaan leek de varaan het zat te worden en liep hij hun kant op door de bosjes, na een paar stappen ging hij zelfs het pad op recht op Len en Victor af. Hij was duidelijk niet bang!! Victor en Len daarin tegen begonnen het wel spannend te vinden en vluchtten het strand op. Gelukkig volgende de varaan niet. We liepen nog een stukje toen we (dachten) bij het monkey beach kwamen. Maar er waren helemaal geen apen. Victor en ik namen een duik in warme zee, je zou denken lekker, maar het was zo warm dat het totaal niet verkoelend was. We wilde nog verder lopen naar de vuurtoren maar Michelle struikelde en haalde haar voet open. We besloten terug te lopen. Op een gegeven moment liepen we langs een bordje en zagen we dat het monkey beach nog 1.7km was. En zover was het strand niet waar wij gezwommen hadden. Jammer!
Toen we uit het nationale park kwamen gingen Victor en ik warm luchen bij ons tentje waar we de eerste dag onze lemon juice hadden gedronken. We hadden hier al een aantal keer gegeten dus werden weer warm verwelkomd. Heerlijke curry met rijst gegeten! Onze favoriete keuken is toch echt de Indiase keuken!
Cor voelde zich 's avonds erg beroerd en had koorts. Hij is vroeg naar bed gegaan. Wij zijn met z'n vijven gaan eten.
De volgende dag gingen we met z'n vijven naar de snake tempel, Cor bleef in het hostel omdat hij zich nog altijd beroerd voelde . De snake tempel was niet zoals wij ons hadden voorgesteld. Er lagen een paar slangen in boomtakken maar bewogen niet. We hebben wel prachtige foto's kunnen maken. Er waren ook twee pyton's. Als je wilde kon je ermee op de foto maar dat vond ik wel erg zielig. Wel heb ik ze aangeraakt, voor het eerst in mijn leven. Victor vond dit te spannend en heeft het niet gedaan!
Toen we terug kwamen bij het hostel was Cor nog altijd ziek. Hij zou het nog 1 dag aankijken en als hij zich dan niet beter zou voelen zou het naar het ziekenhuis gaan.
Zaterdag 19-11 Werden we wakker toen Babette op onze deur klopte. Ze gingen naar het ziekenhuis in Georgetown omdat Cor een heftige huidontstekking had en nog altijd koorts had. Len en Michelle gingen mee. Wij besloten om in Teluk Behang te blijven, het zou onnodig zijn om met z'n vieren mee te gaan. Wij zijn naar de lokale markt gegaan opzoek naar fruit. Het was een kleine markt waar ze helaas amper fruit verkochten, alleen bananen en ananas. 's Middags kwam de rest terug uit het ziekenhuis. Cor had Dengue (knokkelkoorts). Dit krijg je door een muggensteek. Er is hier geen medicatie tegen je moet het gewoon uit zieken. Hij had antibiotica gekregen tegen zijn ontstekking en allelei medicatie tegen de pijn. Len en Michelle hadden gezocht naar een hotel in Georgetown omdat ze dan dichter bij het ziekenhuis zouden zijn, en ook een luxere kamer met warme douche. Volkomen logische. Ze hadden alleen niks goedkoopst konden vinden, dus begrepen ze dat wij niet in hetzelfde hotel verbleven. Wij gingen de volgende dag opzoek naar een goedkoper hostel in Georgetown.
Len en Michelle hadden een tip voor ons, een prima hostel en betaalbaar. Daar gingen we eerst kijken en gelukkig hadden ze plek voor de volgende dag. Cor moest iedere dag bloedprikken om te kijken of zijn bloedplaatjes de juiste waarde hadden. De eerste dagen zakte het steeds een beetje, maar nog niet gevaarlijk! Inmiddels is hij al zo opgeknapt dat hij niet meer naar het ziekenhuis hoeft!
We zitten nu ook weer met z'n alle in hetzelfde hostel.

Donderdag 24-11 Zijn wij met Len en Michelle naar de Tropical fruit garden geweest. Cor en Babette bleven in het hostel. We kregen een rondleiding door de tuin en de gids vertelde ons vanalles over alle soorten fruit die ze daar lieten groeien. Zo zijn we te weten gekomen dat ananassen en bananen 10 maanden nodig hebben om te groeien en dat elke plant/boom maar eenmaal vruchten draagt. Dat al het fruit eerst een bloem is behalve de vijg, de bloem is de vrucht.
Fruit is pas tropisch fruit als het het hele jaar vruchten produceerd, bij tropisch fruit zijn er dus bloemen en vruchten tegelijk op de plant of boom.
Daarna mochten we zoveel fruit eten als we op konden en kregen we een juice.
Heel leuk om gezien te hebben..

Vandaag zijn we lekker niks aan het doen. Morgen zaterdag 26-11 reizen we verder naar Melaka. Deze stad heeft veel Nederlandse invloeden, zo heet het stadplein stadthuys. We zijn er benieuwd.
Na een aantal dagen vliegen we naar Sabah, Maleisch Borneo.

Heel veel liefs, Victor en Yosta