Daar zijn we weer!!

Natwee maanden in Nederland te zijn geweest en alles goed is afgelopen met Anneke haar operatie zijn wij 25 januari weer naar Azie gevlogen.
Met 1 tussenstop op Singapore vlogen we naar Bali. Daar ontmoeten we onze vrienden Jasper, Alica, Raymond, Len, Michelle, Cor en Babette!

Ons hotel in Sanur (derde toeristische stad op Bali) was heerlijk. Prima kamer met airco, pooltafel, bar en een heerlijk zwembad. Na een verfrissende duik en een welverdiend drankje gingen we heerlijk in de zon zitten en kon het genieten beginnen!

De eerste avond zijn we gezellig met z'n alle uiteten geweest. De drank vloeide rijkelijk en Victor had hem flink hangen, maar dat is ook niet gek als je bijna 35 uur wakker bent. De jetlak sloeg er bij ons beide hard in. Het heeft zeker 2 tot 3 dagen geduurd voordat we weer een goed slaapritme hadden.

Bali is een prachtig eiland en de bevloking is heel vriendelijk! Maar overal word gebouwd en de gaten in de weg zijn levensgevaarlijk. Toen we met de scooter over de 'snelweg' reden kon Victor nog net op tijd een gigatische gat met stalen pinnen die eruit staken ontwijken! Later begrepen we dat ze die pinnen er met opzet in steken om te alarmeren dat er een gat zit, heel slim. Maak het dicht of zet het af!

We moesten ook ons visum verlengen op Bali. We gingen naar het immigratie kantoor en moesten een formulier invullen en ons paspoort achterlaten, 6 februari konden we hem weer ophalen. Voor de tweede maal waren we de 6^de weer op het immigratie kantoor. We hadden inmiddels al een ticket naar Sulawesi geboekt op 8 februari. Het kosten 25 euro p.p. en dan zouden we ons paspoort terug krijgen met ons verlengde visum, dachten we. Eenmaal bij de bali vertelde ze ons dat we de 8^ste moesten terug komen om het op te halen. Wij wisten niet dat als je je visum wilt verlengen dat je dat in 3 keer moet doen. Registeren, betalen en dan pas afhalen. Gelukkig konden we nadat we in een internet cafe onze tickets hadden uitgeprint de 7^de terug komen. Maar dat betekende dat we weer terug moesten. Geirriteerd maar dankbaar dat we onze vlucht zouden halen gingen we de 7^de weer naar het immigratie kantoor. Een scooter gehuurd voor 5 euro, gingen we met goede moed onderweg. Als je namelijk met de taxi gaat ben je zeker 16 euro kwijt. Het risco wat je wel loopt als je een scooter huurt is dat je wordt aangehouden door de corrupt politie. Dit overkwam ons natuurlijk ook!! De rede was dat Victor niet goed had voorgesorteerd en hij had geen rijbewijs bij zich. Eerst zei de agent tegen Victor dat we 1.000.000 rupiah moesten betalen ongeveer 100 euro en naar het gerecht moesten. Hij was direct bereid om dat geld te betalen om te voorkomen dat we naar de rechtbank moesten. Ik daarin tegen was een stuk brutaler omdat ik nog niet had gehoord over de rechtbank. Ik zei tegen de agenten dat we geen geld op zak hadden en dat we naar de ATM moesten. Toevallig was er een pinautomaat in de buurt dus mocht ik gaan pinnen. Uiteindelijk hoefde we maar 250.000 rupiah af te rekenen. Achteraf was de taxi toch goedkoper geweest, stomme agent!

Vlak bij ons hotel was ook een nachtmarkt waar je ontzettend lekker en super goedkoop kon eten. De eerst avond was het alleen veel en veelste pittig. Met water en witte rijst probeerde we het een beetje te blussen maar niks hielp. Dus dan maar door eten en wachten tot afzwakt. Als toetje namen we een heerlijke fruitshake met banaan en advocado. Wat een heerlijke combinatie.

Tijdens ons verblijf op Bali hebben we voornamelijk bij het zwembad en op het strand gehangen. We hebben ook waterscooters gehuurd, zoo die dingen gaan echt mega hard. Als je recht op de golven afvaart gebruik je ze als schans en spring je de lucht in. Erg heel vet!

De twee weken zijn voorbij gevlogen. De 8^ste vlogen we allemaal een andere kant op. Len, Michelle, Cor en Babette vlogen naar Thailand voor nog 3 weken, Jasper, Alica en Raymond vlogen naar Nederland en wij naar Makassar, Sulawesi. Het waren twee super leuke weken!

We landen om half 8 in de ochtend op Sulawesi. We regelde een taxi naar een hotel in het centrum. Het zou een goed middenklas hotel moeten zijn maar het was een smerige kamer met wel 20 muggen. Maar voor 1 nacht moesten we het er maar mee doen. Makassar is een havenstad met maar liefst 5 havens en 1.5 miljoen inwoners.

We besloten de stad te gaan bekijken, wat begon als een korte lift naar Fort Rotterdam werd uiteindelijk een dagtoer door de hele stad, met een bacak (toektoek). We werden 3 uur rondgefiets door een man van dik in de 60. In eerste instantie was het niet onze bedoeling dat de rit zolang zou duren, maar hij drong aan en dit is toch zijn manier om een boterham te verdienen. Hij bracht ons naar niet toeristische plekken en we werden aan alle kanten bekeken en begroet, ik denk dat we wel 500 keer hallo hebben gezegt. Wat ook erg opvallend was was dat ze alleen ‘ Hello Mister' zeiden en geen enkele keer ‘ Hello Miss'. Lekker is dat!
Onze conclusie van Makassar, geen kut aan, die ene dag was er 1 teveel.

Aan het einde van de dag was het zielige oude mannetje niet zo zielig meer toen hij ons afzette. We betaalde 300.000 rupiah (30euro)! * gemiddelde dagloon in Indonesie is 4 euro per dag.
Dit overkomt ons niet meer :S!!

De volgende dag namen we de bus om 9.00 naar Rantepao, regio Tana Toraja. De rit duurde 11 uur en de laatste twee uur waren soms erg beangstigend. De wegen zijn hier zeer slecht en soms zijn er meer gaten dan wegen. Als de bus door zo'n gat reed leek het bijna of de bus ging kantelen, gelukkig is dit niet gebeurd. We kwamen om 20.00 aan in Rantepao. Het hotel wat we hadden uitgezocht was in de lonley planet omschreven als een hotel met alles erop en eraan. Helaas was het net zo'n teleurstellend hotel als in Makassar. We besloten 1 nacht te blijven en de zijn de volgende dag naar een hostel meer in het centrum vertrokken.
We hebben hier al leuke andere reizergers ontmoet. Rantepao heeft opzich niet veel te bieden maar het is vooral de omgeving wat het hier prachtig maakt en de inheemse stammen die in deze regio leven. De Toraja leven in kleine dorpjes. Meest opvallende aan hun cultuur is de ceramonies rondom hun begrafenissen. Alle mensen uit de dorpen zijn welkom en toeristen mogen ook een kijkje nemen.
Er wordt wel verwacht dat je een offer mee brengt, suiker of sigaretten. Samen met Stefan (een Oosterijkse jongen) hebben we scooters gehuurd en zijn we zelf op pad gegaan. We reden naar een dorpje waar een ceremonie in volle voorbereiding was. Er waren honderden mensen aanwezig die allemaal voorbereidingen aan het treffen en offers mee brachten. Al snel werd duidelijk dat er veel dieren geofferd zouden worden, vooral varkens en runderen. Victor en Stefan gingen een kijkje nemen, ik bleef bij de scooters omdat ik het niet kan aanzien hoe nekken van dieren worden doorgesneden. Er hing een vreemde sfeer, tientallen varkens in modderbaden en een geslachte buffel midden op het plein omringd door honderden mensen die er naar uit leken te kijken. Het was er overweldigend geweest voor ze, zoiets hadden ze nog nooit ervaren, het slachten hoefde zei ook niet te zien!

Daarna zijn we de omgeving gaan verkennen, we reden op barre wegen maar door schitterde natuur. Bergen, jungle, rijstterassen en kleine dorpjes. Later voegden twee mannen uit Jakarta zich bij ons, een daarvan had duidelijk een oogje op Stefan. Hij steelde zijn arm en Stefan was bang dat hij hem in zijn kont zou knijpen tijdens een groepsfoto, hij nam discreet steeds meer afstand! We gingen lunchen op een bergtop met een prachtig uitzicht op het dal met honderden rijstterassen. Tijdens de terug weg begon het te regenen en bliksemen, door de regen werden de wegen heel glad en moesten we heel voorzichtig rijden om niet te vallen. Koud, nat en gaar kwamen we weer bij ons hostel! Maar het was een geweldige ervaring, de omgeving was veel mooier als we hadden verwacht!

De volgende dag maakten we een korte wandeling met allemaal andere reizigers. Drie zweden, een Oosterijker, een Nederlander en wij. Net het begin van een mop!

Vandaag lekker gerelaxed, morgen gaan we een lange reis tegemoet. Stefan reist met ons mee. Eerst 13 uur met de bus naar Tentena. Een nacht daar, dan 2 uur naar Poso, overstappen en nog eens 5/6 uur met de bus naar Ampana. Daar nog een overnachting om de volgende ochtend de ferry (+/- 4 uur) naar de Togean eilanden te nemen. Dit zou een paradijs op aarde moeten zijn.
Maar eerst nog door een 25uurige hel!

Veel liefs Victor en Yosta

P.S.
Internet is schaars maar we doen ons best!